Historia szkoły

Historia Szkoły Podstawowej w Morzycach sięga czasów zaborów. Na początku XX wieku istniała jednoklasowa szkoła powszechna, do której uczęszczały dzieci robotników pracujących w majątku Morzyce. Niewiele jednak o niej wiadomo. Znane są nazwiska nauczycieli tam pracujących, a byli to: Grekowiczowa, Bartoszyńska, Janatowski, Świeczka, Gutmeyer oraz Wernik.

W 1910 roku podjęto decyzję o budowie nowej szkoły. Ziemię pod jej budowę, w ilości trzech mórg, dał właściciel majątku Włodzimierz Grodzicki. Prace budowlane trwały cztery lata. W 1914 roku oddano do użytku budynek szkolny, w którym znajdowała się jedna izba lekcyjna oraz mieszkanie dla nauczyciela. Pierwszym kierownikiem szkoły został Józef Gruza, uczący poprzednio w szkole w Bytoniu. Brak dokładnych danych o działalności szkoły w latach 1914-1918. Jednak na podstawie kroniki można stwierdzić, że w trudnych warunkach wojennych szkoła prowadziła swoją działalność, o czym świadczy bardzo mały procent analfabetów w jej rejonie.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości placówka otrzymała status szkoły I stopnia. Ponieważ nie zaspokajała  potrzeb miejscowej ludności, postanowiono zmienić jej organizację.

Zlikwidowano mieszkanie dla nauczyciela, stworzono w budynku szkoły cztery izby lekcyjne, maleńką kancelarię i ciasny korytarz, który stanowił jednocześnie szatnię dla dzieci. Placówka została przemianowana na szkołę II stopnia. Jak podają źródła statystyczne, w roku szkolnym 1924/1925 do czteroklasowej szkoły w Morzycach uczęszczało 187 uczniów. Pracowało w niej troje nauczycieli.  Z kolei w roku szkolnym 1930/1931 w trzech salach lekcyjnych uczyło się 237 uczniów. Zatrudnionych było wówczas czworo nauczycieli.

Przez cały okres międzywojenny kierownikiem szkoły był Józef Gruza. Jedynie przez osiem miesięcy funkcję tę pełnił Gromadzki, jako były inspektor szkolny. Po ośmiu miesiącach kierowania szkołą opuścił placówkę, a kierownictwo ponownie objął Gruza.

Nauczycielami uczącymi w Morzycach w międzywojniu byli: Józef Sabok, Paweł Arcichowicz, Kazimiera Maksówna, Kmiciński, Kaczyński, Gromadzki, Truchanowska, Konicka, Wacław Jarzewski, Michał Szawała, Stanisława Sikorowska, Zofia Osielska, Kowalska. Placówka była prawidłowo zorganizowana, posiadała prawdopodobnie w dostatecznej ilości pomoce dydaktyczne oraz ogród szkolny.

Wybuch II wojny światowej w 1939 roku przerwał działalność szkoły. Budynek został przejęty przez okupanta hitlerowskiego i przeorganizowany na szkołę dla dzieci niemieckich. Doszczętnie został zniszczony dorobek kulturalny placówki.

Całkowitemu zdewastowaniu uległy pomoce dydaktyczne oraz biblioteka. Ponieważ hitlerowcy zmierzali do fizycznej zagłady poszczególnych grup polskiej inteligencji, ich celem stał się również kierownik morzyckiej szkoły Józef Gruza.

W październiku 1939 roku władze hitlerowskie wezwały nauczycieli z południowej części powiatu nieszawskiego do udziału w rzekomym kursie języka niemieckiego. Na to wezwanie w dniu 15 października stawiło się 18 pedagogów, wśród nich kierownik Gruza. Zostali oni natychmiast aresztowani i umieszczeni w sali domu parafialnego w Piotrkowie Kujawskim pod nadzorem Wehrmachtu. Po tygodniowym pobycie, w końcu października 1939 roku, Gruzę i pozostałych nauczycieli przewieziono autobusem do więzienia w Inowrocławiu. Stamtąd, z nieznanych przyczyn, zwolniono ich warunkowo 2 lutego 1940 roku. Był to jedyny przypadek, kiedy cała aresztowana grupa przeżyła pobyt w więzieniu i została wypuszczona na wolność. Niestety, w połowie 1940 roku Józef Gruza za działalność konspiracyjną został ponownie aresztowany. Wraz z grupą 11 pedagogów z okolic Radziejowa osadzono go areszcie gminnym w Krzywosądzy. Następnie Niemcy przewieźli kierownika Gruzę do Mogilna. Potem prawdopodobnie wywieźli go do Neuengamme, skąd 6 listopada 1940 roku trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie zginął 29 grudnia 1940 roku.

W styczniu 1945 roku budynek szkolny został zdewastowany przez wycofujących się wówczas Niemców. 20 stycznia 1945 roku Morzyce zostały wyzwolone spod okupacji hitlerowskiej. Zaraz po zakończeniu walk pomyślano o wznowieniu nauki. Już 1 kwietnia 1945 roku szkoła reaktywowała swoją działalność. Kierownictwo placówki powierzono Barbarze Murawskiej z Aleksandrowa Kujawskiego. W bardzo trudnych warunkach przystąpiła ona do organizacji szkoły w Morzycach. Nauką została objęta cała młodzież z Morzyc i okolic. Starsze roczniki tworzyły oddziały przyspieszone. Dorośli uczyli się podczas kursów wieczorowych. Od czerwca 1945 roku Barbarę  Murawską wspomagała Ewa Gruza, córka byłego kierownika placówki.

1 września 1945 roku nowym kierownikiem został Michał Walenta. Zorganizowano wówczas sześć oddziałów, w których uczyło się 340 dzieci. Początkowo umeblowana była tylko jedna izba lekcyjna, z czasem zakupiono wyposażenie do wszystkich czterech sal.

Z dniem 1 października  1945 roku Barbara Przybylska (z domu Murawska) została na własne żądanie przeniesiona do szkoły w Tomisławicach. W tej sytuacji w szkole w Morzycach uczyło dwoje nauczycieli, którzy pracowali  w sześciu oddziałach. Z tego powodu klasy pierwsze i drugie uczyły się co drugi dzień po osiem godzin tygodniowo. Z dniem 16 grudnia 1945 roku nominacje nauczycielskie do szkoły w Morzycach otrzymały Helena Gołębiewska i Jadwiga Doligalska.

Jednak nauczycielka Jadwiga Doligalska nie podjęła pracy w szkole.

Mimo trudnych warunków materialnych i lokalowych, nauka w Morzycach przybierała coraz realniejszy kształt. Od stycznia 1946 roku dzieci rozpoczęły naukę w trzech izbach lekcyjnych. Również w tym samym roku został zakupiony barak poniemiecki, który został przewieziony do Morzyc w celu postawienia go na placu szkolnym i stworzenia z niego specjalnej sali rekreacyjnej do wyjątkowego użytku szkoły. Barak ten został postawiony wiosną 1946 roku.

Szkoła aktywnie uczestniczyła w życiu kulturalnym społeczności lokalnej. Odbywały się liczne uroczystości z okazji świąt państwowych i narodowych. 23 grudnia 1946 roku odbyła się pierwsza po wojnie zabawa choinkowa.

Swoją działalność na powrót rozpoczęły organizacje uczniowskie. Już 14 lutego 1946 roku na terenie szkoły w Morzycach zainicjowało swoją działalność Koło Młodzieży PCK, nad którym opiekę objęła Ewa Gruza. Następnie opiekunem został  kierownik Walenta. Dnia 18 lutego 1946 roku odbyło się pierwsze zebranie organizacyjne Spółdzielni Uczniowskiej, która przybrała nazwę „Młodość”. Jej opiekunem został wybrany kierownik szkoły Michał Walenta. Wraz z powstaniem Spółdzielni otwarto sklepik szkolny, w którym dzieci mogły nabyć materiały szkolne.

Ponadto, od 18 grudnia 1948 roku, na terenie szkoły zostało zorganizowane SKO. Na opiekuna tej organizacji wybrano Józefa Szeiba.

Młodzież szkolna angażowała się również w odbudowę kraju. Z tej właśnie inicjatywy powstała organizacja młodzieżowa „Odbudujemy Warszawę”, której opiekunem została Helena Zaremba.

Staraniem Komitetu Rodzicielskiego oraz grona pedagogicznego został ufundowany dla szkoły sztandar. Uroczystość jego poświęcenia odbyła się 1 maja 1948 roku.

Jesienią 1949 roku, w celu podniesienia poziomu czytelnictwa na terenie szkoły, zorganizowano pod kierunkiem Heleny Ciepłowskiej (Gołębiewskiej) szkolną bibliotekę.

W marcu 1950 roku dotychczasowy kierownik szkoły w Morzycach Michał Walenta rozpoczął pracę w Inspektoracie Szkolnym w Aleksandrowie Kujawskim, pełniąc funkcję podinspektora szkolnego. W związku z tym stanowisko kierownika szkoły w Morzycach objął jeden z nauczycieli, a był nim Józef Szeib. Pełnił on tę funkcję przez dziesięć lat.

W tym okresie w morzyckiej placówce uczyli, m.in. Stanisława Szeib, Leonarda Kijewska, Jadwiga Dąbrowska, Cecylia Ożdżońska, Jan Kmieć.

W szkole prężnie działała drużyna harcerska im. Władysława Łokietka. Harcerze osiągali liczne sukcesy na polu kulturalnym, czego dowodem była nagroda w konkursie mickiewiczowskim w 1950 roku. Odbywały się biwaki i obozy.

Nie sposób pominąć faktu, iż od dnia 2 lutego 1949 roku na terenie szkoły zaczęła swoją działalność żeńska drużyna harcerska. Na opiekuna wybrano Stanisławę Szeib. Z kolei w dniu 1 czerwca 1952 roku nastąpiło odsłonięcie sztandaru harcerskiego w Morzycach. Sztandar ten został przydzielony harcerzom przez Zarząd Powiatowy ZMP w Aleksandrowie Kujawskim za dobrą pracę. Przewodnikiem drużyny harcerskiej był wówczas Jan Kmieć.

W październiku 1952 roku powstało Szkolne Kółko Artystyczne, którego opiekunką została Stanisława Szeib. Z kolei w maju 1953 roku zorganizowano Zespół Artystyczny, w skład którego weszli członkowie Komitetu Rodzicielskiego, nauczyciele z Morzyc oraz starsza młodzież pozaszkolna. Opiekę nad zespołem sprawowała Stanisława Szeib. Zespół Artystyczny przygotowywał liczne przedstawienia. Należy dodać, że sztuki były wystawiane w pobliskich miejscowościach i okolicznych szkołach.

Bardzo ważnym wydarzeniem w życiu placówki była jej elektryfikacja. Pierwsze światło elektryczne zabłysło w szkole 18 grudnia 1952 roku.

Trudne warunki lokalowe i ogólna ciasnota w szkole były głównymi problemami gospodarczymi do rozwiązania. Dzieci uczyły się w czterech izbach szkolnych oraz w sali zastępczej - w baraku.  Zagadnienie to niejednokrotnie było omawiane na zebraniach Komitetu Rodzicielskiego.

Na jednym z nich w 1953 roku Komitet postanowił dołożyć wszelkich starań, by rozpocząć rozbudowę szkoły. Zaczęto więc starać się o fundusze i gromadzić materiały budowlane na rozbudowę budynku szkolnego. Pieniądze na ten cel postanowiono uzyskać z imprez dochodowych i prac społecznych. Ostatecznie 20 grudnia 1953 roku powstał Komitet Budowy Szkoły w Morzycach, którego przewodniczącym został Franciszek Polak.

W październiku 1954 roku postawiono nowe fundamenty pod środkową część szkoły. W kwietniu i maju 1955 roku stanęły mury parteru, a w październiku mury piętra, zalano też wszystkie stropy. Z założonych stropów, niestety, jeden się zawalił, powodując przez to przerwanie działań budowlanych. Prace postępowały bardzo wolno i dopiero 6 października 1957 roku nastąpiło otwarcie nowej placówki w Morzycach przez inspektora szkolnego Józefa Borczyńskiego. Do użytku oddano wtedy parter budynku z dwoma salami lekcyjnymi, gabinetem i korytarzem. Dalsze prace budowlane posunęły się nieznacznie w lutym 1959 roku. Założono wtedy nowy strop w miejsce zawalonego, zrobiono podłogi i postawiono piece kaflowe.

Z dniem 26 sierpnia 1960 roku kierownictwo szkoły objęła Marcjanna Kalinowska. Warunki, w jakich przyszło jej sprawować władzę, były trudne, głównie ze względu na nieukończoną budowę. Plan pracy w szkole musiał zostać podporządkowany tej sytuacji i ułożony na dwie zmiany.

Nauką 262 dzieci zajęło się siedmioro nauczycieli: Marcjanna Kalinowska, Stanisława Szeib, Józef Szeib, Alicja Patyk, Marian Patyk, Jan Kmieć i Barbara Pawłowska.

W roku 1961 sytuacja lokalowa placówki w Morzycach uległa poprawie. Oddano bowiem do użytku dwie sale i gabinet z pomocami naukowymi.

Szkoła posiadała osiem sal, więc mogła choć po części organizować zajęcia lekcyjne dla 276 dzieci zorganizowanych w dziesięciu oddziałach. Lepsze warunki pracy, jak odnotowała pani dyrektor w kronice szkolnej, wpłynęły szybko na poprawę efektów nauczania i zmniejszenie się liczby niepromowanych.

W roku szkolnym 1961/1962 pracowało dziewięcioro nauczycieli. Wówczas to do grona dołączyły Janina Drzewiecka i Jadwiga Błaszczyk. Jeśli chodzi o organizację, to szkoła liczyła dziesięć oddziałów, w których uczyło się 296 uczniów. W tym czasie w budynku szkolnym utworzono klasopracownię robót ręcznych wyposażoną w stoły ślusarsko-stolarskie oraz zestawy narzędzi i maszyny do szycia. W listopadzie 1961 roku za pieniądze złożone przez rodziców i PPRN-Wydział Kultury w Radziejowie zakupiono telewizor. Pierwsze audycje były wielką atrakcją dla dzieci, rodziców i całego społeczeństwa.

Na terenie szkoły działały liczne organizacje dziecięce oraz kółka zainteresowań, m. in. teatralne pod opieką Barbary Pawłowskiej. Uczniowie brali też czynny udział w pracach społeczno-użytecznych, np. sadzili las oraz drzewa w okolicach szkoły.

W roku szkolnym 1963/1964, zgodnie ze zmianą w oświacie, uczniowie klas I-V zaczęli realizować program ośmioletniej szkoły podstawowej.

W roku szkolnym 1964/1965 grono pedagogiczne liczyło dziewięcioro nauczycieli. Funkcję  kierownika pełniła Marcjanna Kowalska (Kalinowska), a w skład grona pedagogicznego wchodzili: Stanisława Szeib, Alicja Patyk, Marian Patyk, Jadwiga Błaszczyk, J. Radomska, Barbara Pawłowska, Jan Kmieć oraz Barbara Nuszkiewicz.

Od roku szkolnego 1964/1965 w szkole zaczął działać zespół muzyczny, którego kierownikiem był pan Kowalski z Osięcin. Zespół ten uświetniał zarówno akademie szkolne, jak i różnorodne uroczystości dla lokalnej społeczności. Wkrótce powstał także chór i zespół taneczny.

W roku szkolnym 1965/1966 pracę w szkole rozpoczęła Zofia Pusz, Krystyna Depta, Hanna Witczak i Kazimierz Waszak.

Lata 60. to okres aktywnego udziału szkoły w Morzycach w obchodach 1000 - lecia Państwa Polskiego. Uczniowie pod opieką Stanisławy Szeib przygotowali cykl apeli prezentujących dzieje naszej ojczyzny. Z tej okazji również drużyna harcerska
im. Władysława Łokietka wzięła udział w wojewódzkiej sztafecie.

W tym okresie grono pedagogiczne zasilili następujący nauczyciele: Teresa Lewandowska, Ewa Lewicka, Janina Kwiatkowska, Władysław Nować. Jednak w połowie roku szkolnego 1967/1968 odszedł z morzyckiej placówki Władysław Nować, a we wrześniu 1968 roku pracę rozpoczęła Cecylia Radaszewska.

Szkołę w Morzycach nie ominęły trudności. Związane one były przede wszystkim z problemami lokalowymi. Lekcje dla dziesięciu oddziałów odbywały się w siedmiu salach. Zajęcia kończyły się dopiero o godzinie 17.00. Sytuacja pogorszyła się, gdy w roku szkolnym 1966/1967, w wyniku reformy, utworzona została klasa VIII. Dlatego też w 1966 roku podjęto decyzję o rozbudowie szkoły. Powołano skład Społecznego Komitetu Rozbudowy Szkoły w Morzycach i dokonano przydziału obowiązków. We wrześniu, dwa lata później, budowa ruszyła, a w 1970 roku zatwierdzono również budowę domu dla nauczycieli w pobliżu szkoły.

18 grudnia 1970 roku dokonano odbioru technicznego rozbudowanej placówki oświatowej. Szkoła została wyposażona w pracownię historyczną, zajęć praktycznych, wychowania plastycznego, biologiczną, muzyczną, fizyczną, języka polskiego, języka rosyjskiego, pokój nauczycielski i kancelarię dyrektora. Na uwagę zasługuje fakt, iż w tym czasie oddano do użytku również salę gimnastyczną. Stary budynek szkolny przeznaczono na tymczasowe mieszkania dla nauczycieli.  

Rok szkolny 1971/1972 przyniósł zmiany w gronie pedagogicznym. Pracę rozpoczęli Barbara Błaszczyk  i Jerzy Jarzynowski. Z grona zaś odeszli: Alicja i Marian Patykowie oraz Janina Kwiatkowska. W lipcu 1972 roku do nowego Domu Nauczyciela wprowadzili się: Barbara Pawłowska z rodziną, Krystyna i Kazimierz Waszakowie, Jadwiga Ziółkowska (Błaszczyk) z rodziną, Barbara Błaszczyk i Cecylia Radaszewska. Z początkiem nowego roku szkolnego z pracy odeszła Ewa Wrzesińska (Lewicka) i Jerzy Jarzynowski.

W roku szkolnym 1975/1976 szkołę przemianowano na Zbiorczą Szkołę Gminną w Morzycach. Do klas V-VIII zaczęły wówczas dojeżdżać  dzieci z Czarnocic. Sytuacja ta trwała do czerwca 1977 roku.

W latach 70. pracę rozpoczęły Maria Gębicka i Elżbieta Okunowska, na emeryturę odeszła zaś Stanisława Szeib.

Warto dodać, że morzycka szkoła utrzymywała stały kontakt z Towarzystwem im. Marii Konopnickiej, była wielokrotnym uczestnikiem konkursów dla szkół podstawowych noszących imię autorki „Roty”.

W 1981 roku narastający w państwie kryzys stał się również zauważalny w szkole - brakowało podręczników, butów, środków czystości i innych niezbędnych drobiazgów.

13 grudnia wraz z ogłoszeniem stanu wojennego zawieszono zajęcia lekcyjne aż do 4 stycznia 1982 roku.

Kolejny rok szkolny zaczął się od zmian. Odeszła na emeryturę dyrektor Marcjanna Kowalska. Jej stanowisko objął Jan Kmieć, a społecznym zastępcą została Cecylia Grzegorzewska (Radaszewska). Od l października 1982 roku, w związku z reaktywowaniem gminy Bytoń, szkoła ponownie stała się gminną. Podlegały jej pobliskie placówki oświatowe w Niegibalicach, Budzisławiu, Czarnocicach i Witowie.

W wolne soboty nauczyciele pełnili dyżury w godzinach od 9.00 do 13.00 i wraz z dziećmi brali udział w wycieczkach rowerowych, zbieraniu żołędzi, porządkowaniu biblioteki szkolnej, szkoleniach PCK, malowaniu ławek, przygotowaniach do różnych uroczystości.

W latach 80. w szkole pracowali: Jan Kmieć, Cecylia Grzegorzewska, Maria Waszak, Jadwiga Ziółkowska, Barbara Sikorska (Błaszczyk), Elżbieta Okunowska, Maria Gębicka, Elżbieta Augustyniak, Danuta Pawłowska, Jolanta Nowakowska, Marek Szczechowicz, Kazimierz Waszak, Anna Ignasiak, Jerzy Głowacki, Ewa Górska-Piątek, Maria Kardasz, Paweł Pietrzak. Liczba oddziałów wahała się w zależności od roku szkolnego od dziesięciu do jedenastu, łącznie z oddziałem przedszkolnym.

Kadra nauczycielska mogła się pochwalić wysokim i licznymi osiągnięciami swoich podopiecznych, uzyskanymi w różnego rodzaju konkursach, olimpiadach i zawodach sportowych. Częstymi gośćmi szkoły byli, między innymi, warszawscy aktorzy, artyści sztuki cyrkowej, muzycy. Młodzież urozmaicała sobie rok szkolny wycieczkami, biwakami.

W 1984 roku kierownictwo placówki oświatowej w Morzycach objęła Cecylia Grzegorzewska, a Jan Kmieć został gminnym inspektorem szkół.

Na początku lat 90. placówka przeszła gruntowny remont. Odnowiono  skład opałowy, oszklono i wstawiono nowe okna, naprawiono i zakonserwowano dachy na szkole i domu nauczyciela, wymalowano salę gimnastyczną, wymieniono okna i drzwi w sali gimnastycznej, odnowiono parkiet, wyremontowano dwadzieścia sześć pieców, założono boazerię w klasach, ułożono chodnik przed szkołą oraz naprawiono stoliki i krzesła uczniowskie. W pracach remontowych placówkę wspierało wiele osób i instytucji, między innymi: Komitet Rodzicielski z przewodniczącym Józefem Rzadkowolskim, Zakład Opiekuńczy GHZ Morzyce, z kierownikiem Zygmuntem Sosnowskim, Zakład Ogrodniczy prowadzony przez Tadeusza Pączkowskiego, Koło Łowieckie ,,Cyranka”, Urząd Gminy w Bytoniu, Bank Spółdzielczy w Piotrkowie Kujawskim.

Od roku szkolnego 1990/1991 w szkole zaczęła odbywać się nauka religii. Zajęcia prowadził wówczas ksiądz Marek Daczkowski oraz ksiądz proboszcz Józef Kwiatkowski.

W roku szkolnym 1994/1995 w ławkach szkolnych zasiadło 246 uczniów, a ich edukacją zajęli się nauczyciele: Cecylia Grzegorzewska, Krystyna Waszak, Maria Kardasz, Grażyna Kacprzak, Barbara Sikorska, Paweł Pietrzak, Elżbieta Augustyniak, Anna Ignasiak, Kazimierz Waszak, Maria Gębicka i Tomasz Wichrowski.

W wakacje 1995 roku zaadaptowano budynek starej szkoły na pomieszczenia dla oddziału przedszkolnego. Z kolei pod koniec 1997 roku do użytku oddano ekologiczną kotłownię i zaplecze do sali gimnastycznej.

Od l stycznia 1996 roku zgodnie z „Ustawą o systemie oświaty” prowadzenie szkoły w Morzycach przejęły władze samorządowe.

W 1998 roku, w związku z odejściem Cecylii Grzegorzewskiej na emeryturę, dyrektorem szkoły został Kazimierz Waszak. Nowy rok szkolny 1998/1999 rozpoczęto w składzie: Kazimierz Waszak - dyrektor, Maria Gębicka, Anna Ignasiak, Barbara Sikorska, Elżbieta Augustyniak, Anna Kostecka, Elżbieta Marcinkowska,

Jolanta Kontowicz, Maria Kardasz, Grażyna Kręplewska (Kacprzak), Paweł Pietrzak, Tomasz Wichrowski, Krzysztof Wysocki, ks. Tadeusz Stasiak. Szkoła liczyła osiem oddziałów z 213 uczniami oraz jeden oddział przedszkolny, w którym uczyło się 20 dzieci.

 

W związku z reformą szkolnictwa wprowadzoną w 1999 roku, Szkoła Podstawowa w Morzycach stała się szkołą sześcioletnią. Do klas IV-VI przybyły dzieci z dwóch zlikwidowanych szkół, tj. Niegibalic i Witowa. Przez kolejny rok pozostawały tam tylko filie z uczniami klas I-III. Praca zorganizowana była w siedemnastu oddziałach, w tym dwóch przedszkolnych. Obowiązki dyrektora pełnił Kazimierz Waszak, a wicedyrektora Piotr Kostecki. W szkole pracowało 24 nauczycieli.

Ponadto, w roku szkolnym 1999/2000 w budynku szkolnym w Morzycach funkcjonowało także gimnazjum. Zostało ono następnie przeniesione do Witowa.

W roku szkolnym 2000/2001 szkoła w Morzycach przyjęła pod swój dach uczniów klas O-III ze zlikwidowanych filii w Witowie i Niegibalicach. W szkolnym budynku zrobiło się bardzo ciasno. Wspólne korytarze z trudem mieściły uczniów podczas przerw. W związku z tym podjęto decyzję o rozbudowie placówki.

W październiku 2000 roku ruszyły prace przy budowie nowego budynku z przeznaczeniem na szatnię i kuchnię. Zostały one ukończone pod koniec listopada. Jesienią 2002 roku rozpoczęto natomiast rozbudowę budynku szkolnego. Nowe skrzydło, w którym znalazły się sale dla wszystkich klas I-III, gabinety dyrekcji, kuchnia, pomieszczenia gospodarcze i świetlica, oddano do użytku 3 października 2003 roku. Spełniło się wówczas marzenie rodziców o nauce ich dzieci w systemie jednozmianowym.

Nowy rok szkolny 2003/2004 przyniósł kolejne zmiany. Dyrektor Waszak przeszedł na emeryturę. Na stanowisku zastąpił go Piotr Kostecki. Funkcję wicedyrektora powierzono Grażynie Ostrowskiej. Szkoła miała wówczas dwanaście oddziałów klasowych oraz dwa oddziały przedszkolne. Uczyło się w niej 300 dzieci, a do klas IV-VI przybyli uczniowie z Budzisławia.

W 2006 roku w związku z likwidacją filii szkolnej w Budzisławiu do Morzyc przybyły dzieci z klas O-III. Grono pedagogiczne zasilili wówczas: Danuta Wysocka, Barbara Dziubich, Joanna Florkowska.

Szkoła Podstawowa w Morzycach to prężnie działająca placówka. W szkole istnieją organizacje uczniowskie, m.in. Samorząd Szkolny, PCK. Uczniowie rozwijają swoje zainteresowania i umiejętności podczas zajęć pozalekcyjnych. W szkole działa Uczniowski Klub Sportowy „Kujawiak”, drużyna ZHP im. Stanisława Staszica, Klub „Wiewiórka”. Uczniowie angażują się  w pracach Wolontariatu czy Caritas. Chętnie też uczestniczą w zajęciach Koła Technicznego BRD. Zaangażowanie uczniów i nauczycieli przynosi wspaniałe efekty podczas konkursów, festiwali i zawodów sportowych na szczeblu powiatowym, rejonowym, wojewódzkim i ogólnopolskim. Uczniowie uczestniczą w licznych wycieczkach krajoznawczo-turystycznych.

Organizowane są dyskoteki, imprezy kulturalne, wyjazdy do kina i teatru. W szkole odbywają się liczne uroczystości z okazji świąt narodowych.  

W 2018 roku placówka przeszła modernizację. Ocieplono budynek, położono nową elewację, zmieniono dach oraz kilka sal zaadaptowano na przedszkole. Szkoła może poszczycić się nowoczesnym kortem tenisowym czy też boiskiem.

W związku z kolejną reformą oświaty, mającą miejsce w 2017 roku, Szkoła Podstawowa w Morzycach została przekształcona w szkołę ośmioletnią.

W 2018 roku uchwałą Rady Gminy w Bytoniu powołano do życia Zespół Szkolno-Przedszkolny w Morzycach i w Witowie. W jego skład wchodzą: Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej w Morzycach i w Witowie oraz Publiczne Przedszkole w Morzycach. Obecnie grono pedagogiczne liczy 32 osoby, a placówką kieruje Piotr Kostecki.